Νωγαλεύματα - μπαχαρικά

Νωγαλεύματα έλεγαν οι αρχαίοι τα γλυκά φαγητά. Οι Έλληνες φαίνεται να έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στα αρτύματα και στα διάφορα καρυκεύματα, που έδιναν πικάντικες γεύσεις στα φαγητά τους. Έτσι ένα σπίτι της Αθήνας φρόντιζε, να έχει πάντα στα ράφια του, αλάτι (άλας), ρίγανη (ορίγανο), ξύδι (όξος), θυμάρι (θύμον), σουσάμι (σύσαμο), σταφίδες, κάππαρη, αυγά, αλίπαστα, κάρδαμο, συκόφυλλα, κύμινο, ελιές, σίλφιο, πετιμέζι, σκόρδα και διάφορα άλλα.

Επίσης ένα άλλο γλύκισμα γινόταν με αλευρωμένο γάλα, που όταν έμπαινε σε ειδικά κύπελλα, το γαρνίριζαν με μέλι και πασπαλιζόταν με σουσάμι. Από τα καρυκεύματα, το πιο περιζήτητο αλλά και το πιο σπάνιο ήταν το μαύρο πιπέρι. Επίσης στόλιζαν τα φαγητά τους με σμύρνα, κάππαρη, ρίγανη, δυόσμο, κύμινο και διάφορα άλλα. Οι έμποροι δεν επιτρεπόνταν να φέρουν στην Αθήνα πιπέρι ή άλλα μπαχαρικά, από τις αγορές της Ανατολής, κινδύνευαν να κατηγορηθούν σαν κατάσκοποι του Βασιλιά των Περσών. Παρατηρείται ακόμη πως το πιπέρι είναι ξενικό όνομα, γιατί κανένα Ελληνικό όνομα, εκτός από το μέλι, δεν τελειώνει σε «ι». Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε πως οι Έλληνες είχαν από τότε, πλούτο μπαχαρικών και γλυκισμάτων.