Βρέθηκε Αρχαίος Πυρηνικός Αντιδραστήρας στην Αφρική

Ίσως πρόκειται για την μεγαλύτερη ανατροπή της ανθρωπότητας. Δεν είναι μόνο το γεγονός αυτό καθ'αυτό, δεν είναι μόνο οι συνθήκες κάτω από τις οποίες φτιάχτηκε και λειτούργησε, αυτός ο αρχαίος πυρηνικός αντιδραστήρας, είναι επιπλέον και ποιοί τον έφτιαξαν και τον δημιούργησαν πριν από 1,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το 1972, ένας εργαζόμενος σε εργοστάσιο επεξεργασίας πυρηνικών καυσίμων παρατήρησε κάτι ύποπτο σε αναλύσεις ρουτίνας ουρανίου που πήραν από μια κανονική πηγή από την Αφρική. Το υπό μελέτη υλικό περιείχε τρία ισότοπα - δηλαδή τρεις μορφές με διαφορετικές ατομικές μάζες: ουρανίου 238, η πιο άφθονη ποικιλία, ουράνιο 234, το σπανιότερο και, τέλος, ουράνιο 235, το ισότοπο που είναι περιζήτητο, γιατί μπορεί να αντέξει μια αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση. Εβδομάδες ολόκληρες, οι ειδικοί της Γαλλικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (CEA) παρέμειναν μπερδεμένοι.

Πολύ γρήγορα, ερευνητές και επιστήμονες από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στη Γκαμπόν για να διερευνήσουν τι συμβαίνει με το ουράνιο από το Oklo της Αφρικής. Τα αποθέματα του Oklo εξέπληξαν τους πάντες που συγκεντρώθηκαν εκεί. Το ουράνιο που βρέθηκε προερχόταν στην πραγματικότητα από έναν προηγμένο υπόγειο πυρηνικό αντιδραστήρα κάτι που φτάνει πολύ πιο πέρα ​​από τις δυνατότητες των σημερινών επιστημονικών γνώσεών μας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτός ο αρχαίος πυρηνικός αντιδραστήρας είναι περίπου 1,8 δισεκατομμυρίων ετών και ότι λειτουργούσε για τουλάχιστον 500.000 χρόνια στο μακρινό παρελθόν(μακροβιότητα). Οι επιστήμονες που εκτέλεσαν πολλές άλλες έρευνες στο ορυχείο ουρανίου, τα αποτελέσματα των οποίων δημοσιοποιήθηκαν σε συνέδριο του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας. Σύμφωνα με ειδησεογραφικά πρακτορεία από την Αφρική, οι ερευνητές είχαν βρει ίχνη των προϊόντων σχάσης και των

αποβλήτων καυσίμου σε διάφορες θέσεις εντός της περιοχής του ορυχείου. Σε σύγκριση με αυτό τον τεράστιο αρχαίο πυρηνικό αντιδραστήρα, οι σύγχρονοι πυρηνικοί αντιδραστήρες μας δεν μπορούν πραγματικά να συγκριθούν μαζί του, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στη λειτουργικότητα. Σύμφωνα με μελέτες, ο αρχαίος πυρηνικός αντιδραστήρας ήταν μήκους αρκετών χιλιομέτρων. Είναι εκπληκτικά ενδιαφέρον, πως για ένα μεγάλο πυρηνικό αντιδραστήρα, όπως αυτός, η θερμική επίδραση προς το περιβάλλον περιορίστηκε σε μόλις 40 μέτρα από όλες τις πλευρές. Αυτό που οι ερευνητές βρήκαν ακόμη πιο εκπληκτικό, είναι πως τα ραδιενεργά απόβλητα δεν έχουν μετακινηθεί εκτός των ορίων της περιοχής, αλλά εξακολουθούν να κρατούνται σε γεωλογικές δεξαμενές εκεί τριγύρω!

Οι ερευνητές έχουν ονομάσει τον πυρηνικό αντιδραστήρα στο Oklo ως «φυσικό πυρηνικό αντιδραστήρα", αλλά η αλήθεια γι 'αυτόν πηγαίνει πολύ πιο πέρα ​​από την κανονική κατανόησή μας. Μερικοί από τους ερευνητές που συμμετείχαν στη δοκιμή του πυρηνικού αντιδραστήρα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ορυκτά είχαν εμπλουτιστεί στο μακρινό παρελθόν, περίπου 1.8 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, για να παράγουν αυθόρμητα μια αλυσιδωτή αντίδραση. Συμπέραναν επίσης ότι το νερό είχε χρησιμοποιηθεί για να μετριάσει την αντίδραση με τον ίδιο τρόπο που οι σύγχρονοι πυρηνικοί αντιδραστήρες "δροσίζονται" με την χρήση αναλογιών graphite-cadium ως πρόληψη προκειμένου να αποφευχθεί μία κρίσιμη κατάσταση και να εκραγούν. Όλα αυτά, «στη φύση».

Με βάση τα παραπάνω όλα αυτά είναι εκπληκτικά και μένουμε πραγματικά εμβρόντητοι μπροστά σε μία τέτοια ανακάλυψη. Ποιοί ήταν αυτοί που χρησιμοποίησαν το χώρο και πραγματοποίησαν μία πυρηνική αντίδραση, στην ουσία της "οικολογική", χρησιμοποιώντας προϊόντα της φύσης πριν 1,8 δισ χρόνια; Σίγουρα η φαντασία μας ή η λογική μας δεν μπορεί να συλλάβει αυτές τις έννοιες.

Πόσο καθαρό ήταν το νερό πριν 1,8 δισ χρόνια; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει, όπως δεν μπορεί να απαντήσει στο αν αυτοί που "δημιούργησαν" αυτόν τον αντιδραστήρα φίλτραραν και καθάρισαν το νερό εκείνης της εποχής. Ήταν γήινοι, άνθρωποι, όντα από κάπου αλλού; Πάντως, φαίνεται να υπήρξαν άνθρωποι ή προ-ανθρώπινα είδη σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα. Ίσως, είναι η μεγαλύτερη ανατροπή από όλες.

Πηγή: www.diadrastika.com

Το ανωτέρω γεγονός διδάσκεται στον Ευρωστρατό στους πυρηνικούς επιστήμονες της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας.