Δράκοντες Ερπετά

Δράκοντες ερπετά

Ο πρώτος τύπος δρακόντων ήταν ουσιαστικά γιγαντιαία ερπετά που ενίοτε ήταν «εξοπλισμένα» με σειρές από αιχμηρά δόντια, θανατηφόρο δηλητήριο ή πολλά κεφάλια. Στην μυθολογία φρουρούσαν συνήθως ιερές πηγές, ιερούς τόπους, ή θησαυρούς.

Μυθικοί δράκοντες

Κολχικός δράκων.

Κολχικός δράκων

Κολχικός δράκων: Προήρχετο από τον Τυφώνα και την Γαία ή την Έχιδνα και ήταν άγρυπνο γιγαντιαίο ερπετό που φρουρούσε το χρυσόμαλλο δέρας στο ιερό άλσος του Άρη στην Κολχίδα. Όταν ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες πήγαν να πάρουν το δέρας, το τέρας είτε σκοτώθηκε από τον Ιάσονα, είτε υπνωτίσθηκε από την μάγισσα Μήδεια. Σε μια άλλη εκδοχή της ιστορίας (η οποία απεικονίζεται μόνο σε ζωγραφική αμφορέων) ο Ιάσων πρώτα καταβροχθίσθηκε από το τέρας και μετά ξεράστηκε. Τα δόντια του δράκου συγκεντρώθηκαν από το βασιλιά Αιήτη για τις μαγικές τους ιδιότητες και ένας από τους άθλους που ανέθεσε στον Ιάσονα ήταν η σπορά των δοντιών χρησιμοποιώντας άροτρο που το έσυραν ταύροι με πύρινη αναπνοή. Από την σπορά «φύτρωσε» μια φυλή πολεμιστών…..οι Σπαρτοί. Συναφώς από τα δόντια του συγγενικού Ισμένιου δράκοντα της Θήβας, που είχαν σπαρθεί από τον Κάδμο, φύτρωσε μια παρόμοια πολεμική φυλή (Σπαρτοί).

Κυχρείδης δράκων: Γιός της Γαίας, ήταν τέρας που τρομοκρατούσε το νησί της Σαλαμίνας και εκδιώχθηκε από τον βασιλέα της Σαλαμίνας Κυχρέα (γιό του Ποσειδώνα και της Σαλαμίνας). Κατόπιν «μετακόμισε» στην Ελευσίνα όπου έκτοτε συντρόφευε την θεά Δήμητρα.

Τριπτόλεμος στο άρμα της Δήμητρας.

Τριπτόλεμος στο άρμα της Δήμητρας

Δημήτριοι δράκοντες: Ιπτάμενοι δράκοντες που έσυραν το άρμα της θεάς Δήμητρας και τους οποίους έδωσε κατόπιν στον ήρωα Τριπτόλεμο προκειμένου να διαδώσει στον κόσμο την «γνώση της γεωργίας».

Γιγαντομάχιος δράκων: Γιός της Γαίας, ήταν γιγάντιο ερπετό το οποίο επιτέθηκε στην θεά Αθηνά κατά την Γιγαντομαχία. Η Αθηνά νίκησε το τέρας και το εκσφενδόνισε στον ουρανό δημιουργώντας τον αστερισμό του Δράκοντα. Σημειώνεται ότι ο αστερισμός συμπεριλαμβάνει και το τέρας που φύλασσε τα μήλα των Εσπερίδων.

Ηρακλής & Εσπέριος δράκων.

Ηρακλής και Εσπέριος δράκων

Εσπέριος δράκων (Λάδων): Ο Λάδων ήταν γιός του Φόρκεως (Φόρκυς=θεός της θάλασσας) και της Κητούς, ή του Τυφώνα και της Έχιδνας. Ήταν εκατοντακέφαλο ερπετό το οποίο φύλασσε τα μήλα των Εσπερίδων και βασάνιζε τον Τιτάνα Άτλαντα ενώ αυτός κρατούσε τον ουρανό στους ώμους του. Το τέρας σκοτώθηκε από τον Ηρακλή και τοποθετήθηκε στον αστερισμό του Δράκοντα.

Ηρακλής και Λερναία Ύδρα.

Ηρακλής & Λερναία Ύδρα

Λερναία Ύδρα: Προήρχετο από τον Τυφώνα και την Έχιδνα και ήταν γιγάντιο υδρόβιο ερπετό με εννέα κεφάλια, το οποίο ζούσε στους βάλτους της Λέρνας. Ο Ηρακλής στα πλαίσια των δώδεκα άθλων εστάλη να το εξοντώσει, αλλά για κάθε κεφάλι που έκοβε φύτρωναν δύο στην θέση του. Έτσι με την βοήθεια του Ιόλαου μετά από κάθε αποκεφαλισμό καυτηρίαζε την πληγή, ώστε να αποφεύγεται η αναγέννηση των κεφαλών. Κατά την διάρκεια του άθλου εξόντωσε επίσης και ένα καβούρι το οποίο προκειμένου να βοηθήσει την Λερναία Ύδρα, κατά την διάρκεια της μάχης του δάγκωνε την φτέρνα. Τόσο ο δράκων όσο και το καβούρι τοποθετήθηκαν από την Ήρα στους αστερισμούς δημιουργώντας την Ύδρα και τον Καρκίνο.

Κάδμος και ο Ισμένιος δράκων.

Κάδμος και ο Ισμένιος δράκων

Ισμένιος δράκων (ή Αιώνιος): Γιός του Άρη, ήταν γιγάντιο ερπετό το οποίο φύλασσε την πηγή του Ισμένου στην Θήβα. Όταν ο Κάδμος πήγε στην πηγή για να υδροδοτήσει την νεοϊδρυθείσα Θήβα, σκότωσε τον δράκοντα χρησιμοποιώντας μία πέτρα. Η θεά Αθηνά συνέστησε στον Κάδμο να σπείρει τα δόντια του δράκοντα προκειμένου να φυτρώσουν πολεμιστές (Σπαρτοί) εκ των οποίων οι πέντε έγιναν και οι πρώτοι άρχοντες των Θηβών. Ο πατέρας του δράκοντα Άρης αργότερα εκδικήθηκε τον θάνατο του μεταμορφώνοντας τον Κάδμο και την γυναίκα του Αρμονία σε ερπετά.

Μαιόνιος δράκων: Γιός της Γαίας, ερπετό το οποίο τρομοκρατούσε το ανατολικό βασίλειο της Λυδίας (Μαιονία). Κατά μία εκδοχή (Υγίνος «Αστρονομικά») σκοτώθηκε από τον Ηρακλή όταν ήταν στην υπηρεσία της βασίλισσας Ομφάλης και κατ’ άλλη (Νόννος «Διονυσιακά») σκοτώθηκε από τον Λυδό γίγαντα Δάμαση (εκ του δαμάζω).

Μήδειοι δράκοντες.

Μήδειοι δράκοντες

Φτερωτοί δράκοντες (Μήδειοι): Γεννημένοι από το αίμα των Τιτάνων, ήσαν δύο φτερωτοί ερπετοειδείς δράκοντες οι οποίοι έσυραν το άρμα της μάγισσας Μήδειας. Τους χρησιμοποίησε προκειμένου να διαφύγει από την Κόρινθο μετά την δολοφονία της κόρης του βασιλέα Κρέοντα Γλαύκης και των δύο παιδιών της Φέρητα και Μέρμερο, ως εκδίκηση επειδή είχε μνηστευθεί τον Ιάσονα.

Δράκων της Νεμέας: Γιός της Γαίας, ήταν γιγάντιος δράκων (ή ερπετό) που φύλασσε το άλσος του Δία στην Νεμέα. Όταν ο Οφέλτης (νεογνό…γιός του βασιλέα της Νεμέας Λυκούργου) αφέθηκε στο γρασίδι από την Υψιπύλη η οποία ήταν τροφός του, ενώ αυτή οδηγούσε τον στρατό των «Επτά επί Θήβαις» σε μία γειτονική πηγή, ο δράκοντας κατασπάραξε το νεογνό. Αργότερα καθιερώθηκαν τα Νέμεα (αγώνες) προς τιμήν του βρέφους και του Διός.

Οφιογενεικός Δράκων: Πιθανώς γιός της Γαίας, ήταν ερπετό της βόρειο ανατολικής Μυσίας το οποίο ζευγάρωσε με μια κοπέλα ονόματι Χαλία ενώ αυτή επισκεπτόταν το ιερό αλσύλιο της θεάς Αρτέμιδος. Η Χαλία γέννησε έναν γιό τον οποίον ονόμασε Οφιογένη, οι απόγονοι του οποίου κατοίκησαν την περιοχή.

Σύμφωνα με τον Κράτη Μαλλώτη (αρχαίο στωικό φιλόσοφο, κατασκευαστή της υδρογείου σφαίρας) και τον Μάρκο Τερέντιο Βάρρωνα (Ρωμαίο πολιτικό και συγγραφέα) στην περιοχή Πάριον του Ελλησπόντου υπήρχε μια φυλή η οποία ονομαζόταν Οφιογενείς και η οποία είχε την ικανότητα να θεραπεύει κάθε δηλητηριώδες δάγκωμα ερπετού μόνο με το άγγιγμά τους.

Πιτάνιος Δράκων: Πιθανώς γιός της γαίας, ήταν ερπετό της Πιτάνης στην Αιολία της Μικράς Ασίας το οποίο μεταμορφώθηκε σε πέτρα από τους Θεούς.

Απόλλων και Πύθων.

Απόλλων και Πύθων

Πύθων: Γιγάντιο ερπετό το οποίο είχε ορισθεί από την μητέρα του Γαία να φυλάσσει το μαντείο των Δελφών. Υπάρχει επίσης η εκδοχή να γεννήθηκε από την λάσπη που έμεινε μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Όταν ο Απόλλων διεκδίκησε το μαντείο σκότωσε τον Πύθωνα με τα βέλη του. Έκτοτε η ιέρεια και οι τελετές ονομάσθηκαν Πυθία και Πύθεια αντίστοιχα, από το νεκρό και σάπιο σώμα του τέρατος (πύθειν=σαπίζει). Σύμφωνα με ορισμένους ο Απόλλων σκότωσε το τέρας προκειμένου να εκδικηθεί για την μητέρα του Λητώ, η οποία κυνηγήθηκε ανελέητα από τον Πύθωνα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της.

Σημειώνεται ότι ο Πύθων περιγράφεται άλλοτε ως θηλυκός και άλλοτε ως αρσενικός δράκων και ενίοτε αναφέρεται ότι προήλθε από την Έχιδνα.

Ρόδιοι Δράκοντες: Πιθανώς γιοί της γαίας, ήσαν γιγάντια ερπετά τα οποία καταδυνάστευαν το νησί της Ρόδου. Σκοτώθηκαν από τον ήρωα Φόρβα τον οποίον ο Απόλλων αργότερα τοποθέτησε στον αστερισμό του Οφιούχου.

Θεσπιακός Δράκων: Πιθανώς γιός της Γαίας, ήταν τεράστιο ερπετό το οποίο ελυμαίνετο τις Θεσπιές στην Βοιωτία. Σκοτώθηκε από τον ήρωα Μενέστρατο, ο οποίος θυσίασε τον εαυτό του.

Τρωικοί Δράκοντες: Γιοί του Τυφώνα, ήσαν δύο γιγάντια ερπετά (ή θαλάσσια τέρατα) τα οποία ανέδυσε η θεά Αθηνά, ή ο Ποσειδών από τους βυθούς προκειμένου να εξοντώσουν τον μάντη Λαοκόοντα ο οποίος ήθελε να προειδοποιήσει τους Τρώες ότι ο Δούρειος Ίππος ήταν παγίδα.

Θρυλικοί δράκοντες

Αιθιοπικοί Δράκοντες: Ήταν «ράτσα» τεράστιων ερπετοειδών η οποία ζούσε στην Αιθιοπία.

Ινδικοί δράκοντες

Ινδικοί δράκοντες

Ινδικοί Δράκοντες: Ήταν γιγάντιοι δράκοντες – ερπετά οι οποίοι κυνηγούσαν τους ελέφαντες στην

Ινδία.

Φρύγιοι Δράκοντες: Τεράστιοι δράκοντες που κατοικούσαν στα ορεινά της Φρυγίας. Κατά την διάρκεια της ημέρας στεκόντουσαν όρθιοι στην ουρά τους και προσέλκυαν πτηνά με την μαγική τους αναπνοή. Κατά την διάρκεια της νύχτας παραμόνευαν τους βοσκούς που επέστρεφαν από τους λόφους και τους κατασπάραζαν μαζί με τα κοπάδια τους.