Ήπειρος Ατλαντίς
Η Νήσος Ατλαντίς ήταν μία Ελληνική Ήπειρος που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας».
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα που βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό και φέρει το όνομά του, βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
Φωτογραφία της Ατλαντίδος στον Ατλαντικό Ωκεανό από το Google Earth
Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί Θεοί διαίρεσαν τη Γαία, ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Θεός Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ. σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600 χλμ.) και 2,000 στάδια (400 χλμ.) στην άλλη»
Η πρωτεύουσα της Ηπείρου Ατλαντίς
Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Θεός Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού, που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του, και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης ιστορικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης.
Ο Θεός Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν σήραγγα παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα.
Κατά τον Κριτία, 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας». Στην πραγματικότητα μας έχει γίνει γνωστό από τους Κρόνιους, ότι η Ήπειρος Ατλαντίς βυθίστηκε και έλιωσε με τη χρήση διαστημικού όπλου, το πιθανότερο είναι με τη χρήση των πυρηνικών κανονιών του πλανήτη Σελήνη.
Το 2005 αναπτύχθηκε τεχνολογία μεταξύ του Θησέως και του Αμερικανικού Ναυτικού, όπου εξωτερική συσκευή εγκαθιστόνταν σε υποβρύχιο και μετρούσε το ανάγλυφο του πυθμένα των Ωκεανών. Με αυτό τον τρόπο μετρήθηκε και χαρτογραφήθηκε ο Ατλαντικός Ωκεανός μέχρι που ανακαλύφθηκε η πρωτεύουσα της Νήσου Ατλαντίς. Από την Μυστική ιστορία της Γαίας μας είναι γνωστό, ότι οι κάτοικοι της Ατλαντίδος πως ήταν απόγονοι του Θεού Ποσειδώνος και Ελλήνων Ανδρομέδιων που εξασκούσαν εκτενώς μαγείες και εμπόριο. Αρχικώς πίστευαν στον Θεό Ήλιο, τον υιό του Θεού Υπερίων. Αργότερα όμως άρχισαν να μολύνουν υπερβολικά την Γαία, παρήγαγαν προϊόντα και τα πετούσαν στους Ωκεανούς, ενώ οι άνθρωποι αρρώσταιναν από την μόλυνση. Στην πορεία των αιώνων οι κάτοικοι της Ατλαντίδος αναμίχθηκαν με τα Κρόνια Γένη, που ήταν ο βασικός λόγος που αποφάσισαν να στραφούν στρατιωτικά εναντίον της πόλης των Αθηνών. Γι’ αυτό άλλωστε η πρωτεύουσα της Ατλαντίς, μοιάζει τόσο πολύ με την Απαγορευμένη πόλη του Πεκίνου.
ΚΡΙΤΙΑΣ (Μετάφραση από το αρχαίο κείμενο):
Αυτή λοιπόν η πεδιάδα ήταν φτιαγμένη έτσι από τη φύση αλλά και από τα έργα που έκαναν πολλοί βασιλιάδες στη διάρκεια αμέτρητων χρόνων. Το σχήμα της ήταν τετράγωνο και στα περισσότερα μέρη, ορθογώνιο και μακρουλό" ίσιωσαν όμως τ' ακανόνιστα σημεία της σκάβοντας τριγύρω χαντάκια. Το βάθος, το πλάτος και το μήκος κάθε χαντακιού ήταν τόσο μεγάλο που είναι απίστευτο αυτό που λέγεται, ότι δεν ήταν φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια, αφού, σε σύγκριση με άλλα παρόμοια έργα, φαινόταν τεράστιο. Οφείλουμε, πάντως, ν' αναφέρουμε ό,τι ακούσαμε. Είχε σκαφτεί το βάθος του ένα πλέθρο και το πλάτος σε όλα τα σημεία ένα στάδιο. Επειδή τώρα ήταν σκαμμένο γύρω σ' ολόκληρη την πεδιάδα, το μήκος του τύχαινε να είναι δέκα χιλιάδες στάδια. Δεχόταν όλα τα νερά που κατέβαιναν κυλώντας από τα βουνά, κύκλωνε την πεδιάδα, έφτανε μέχρι την πόλη κι από τα δυο μέρη της, προχωρούσε μέχρι τη θάλασσα κι άδειαζε εκεί όλα τα νερά. Από το εσωτερικό της περιοχής ξεκινούσαν αυλάκια πλάτους περίπου εκατό ποδών, που διέσχιζαν την πεδιάδα σε παράλληλες γραμμές και είχαν τέτοια κλίση, ώστε τα νερά τους χύνονταν στο χαντάκι. Μέσα απ'αυτά τα αυλάκια, που απείχαν μεταξύ τους εκατό στάδια, κατέβαζαν την ξυλεία από τα βουνά στην πόλη και μετέφεραν με πλοία τα υπόλοιπα προϊόντα κάθε εποχής, αφού πρώτα άνοιξαν κι άλλα αυλάκια, πλάγια μεταξύ τους, ώστε να επικοινωνεί το ένα με το άλλο και με την πόλη.
Στη φωτογραφία διακρίνονται καθαρά τα κανάλια απορροής στη θάλασσα και το λιμάνι της Ατλαντίδος
Μόλις δημοσιεύθηκε ότι ανακαλύφθηκε η Ελληνική πόλη Ατλαντίς και η ιστορία των Ελλήνων ήταν τουλάχιστον 9.800 χρόνια πριν τον προφήτη Χρήστο οι τεχνικοί των ΗΠΑ έσβησαν τον χάρτη της Ατλαντίς από το Google Earth.
