Αύρες

Κατά την Ελληνική ιστορία οι Nύμφες Αύρες ήταν Θεότητες, κόρες του Βορεά εξ ου και λέγονταν Βορειάδες, αποτελούσαν την ιδεατή ανθρωπόμορφη αντίληψη των ήπιων ανέμων. Οι αρχαίοι καλλιτέχνες ζωγράφοι και ιδιαίτερα οι αγγειογράφοι τις παρίσταναν συνήθως να επιβαίνουν στις ράχες κύκνων και να μεταχειρίζονται τα πέπλα τους υπό μορφή ιστίων. Κατ΄ άλλη παραλλαγή Ελληνικών ιστοριών, οι Nύμφες Αύρες φέρονται ως κόρες του Θεού των ανέμων Αιόλου και της Αμφιθέας. Είχαν εξισωθεί επίσης με την αυγή και το φως της Ηούς.

Οι ιστορικές Αύρες ήταν έξι στον αριθμό και είχαν ισάριθμους αδελφούς με τους οποίους και αποτελούσαν ζεύγη. Μία απ΄ αυτές τις Νύμφες Θεότητες φέρεται πως είχε επικαλεσθεί ο γενναίος ήρωας Κέφαλος για να τον βοηθήσει στο κυνήγι του. Η Νύμφη Πρόκρις (=πρώιμη κρίση) όμως την είχε εκλάβει ως αντίζηλο και παρενέβει. Υπήρξε επίσης μια Θεά που ονομαζόταν Τιτάνα Αύρα. Κάποια από τις Αύρες γνωρίζουμε ότι είχε ερωτική σχέση με τον Θεό της θάλασσας Ποσειδώνα, αλλά δεν ήταν πολύ όμορφη και έτσι ο Θεός της θάλασσας γύρισε πάλι πίσω στην Νύμφη Αμφιτρίτη.