Μαινάδες

Μαινάδες ήταν Nύμφες με κύριο χαρακτηριστικό τους την εκστατική μανία, δηλαδή την υπερκινητική και βίαιη συμπεριφορά .

Ακόλουθοι του Διονύσου στα ταξίδια του ήταν οι Μαινάδες, οι Σάτυροι και οι Σειληνοί. Οι Μαινάδες ήταν Nύμφες με κύριο χαρακτηριστικό τους την εκστατική μανία, δηλαδή την υπερκινητική και βίαιη συμπεριφορά πέρα από τη λογική. Γύριζαν στα βουνά και μπορούσαν να συναναστρέφονται με τα άγρια ζώα. Λάτρευαν το Διόνυσο με τραγούδια, χορούς και κραυγές. Πάνω στον ενθουσιασμό τους μπορούσαν να σκοτώσουν άγρια και δυνατά θηρία. Στη Μακεδονία και Θράκη λέγονταν Μιμαλλόνες, Κλώδωνες και Βασσαρίδες, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα Θυιάδες, Ολείαι, Γεραραί κ.α.

Οι Ολείαι συμμετείχαν στη γιορτή του Στεπτηρίου στους Δελφούς και, κρατώντας λαμπάδες, οδηγούσαν τον έφηβο και την ομάδα του μπροστά από την καλύβα του Πύθωνα για να την κάψουν. Θυιάδες ήταν το ιστορικό όνομα των Δελφικών Μαινάδων. Έπαιρναν μέρος σε πολλές τελετουργίες που γίνονταν στους Δελφούς. Στη γιορτή της Χαρίλας, στην έγερση του Λικνίτη και στη γιορτή της Ηρωίδας, της ανόδου της Σεμέλης. Αλλά η σπουδαιότερη λειτουργία τους στον Παρνασσό ήταν η τέλεση των Μαιναδικών οργίων. Στα όργια αυτά συμμετείχε και ένας θίασος αττικών Θυιάδων. Τα όργια γίνονταν χειμώνα κατά το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου στο Κωρύκειο άντρο και περιλάμβαναν τελετές σπαραγμού, ωμοφαγίας, νυκτιπολία και ορειβασία υπό το φως των λαμπάδων.

Μαινάδες ήταν Nύμφες με κύριο χαρακτηριστικό τους την εκστατική μανία, δηλαδή την υπερκινητική και βίαιη συμπεριφορά .

Οι γυναίκες των Μαιναδικών θιάσων της Θράκης λέγονταν Βασσαρίδες. Στους θιάσους αυτούς γίνονταν σπαραγμός ανθρώπου ή ανθρώπινου ομοιώματος. Οι Γεραραί, δηλαδή οι "επίτιμες", ήταν γυναίκες Μαιναδικού θιάσου στην Αττική. Δεκατέσσερις γυναίκες, έπαιρναν μέρος στις Χόες των Ανθεστηρίων. Συνόδευαν τη βασίλισσα, τη γυναίκα του άρχοντα-βασιλιά και τελούσαν προσφορές σε ισάριθμους βωμούς του ιερού του Διονύσου. Οι Μαινάδες ευθύνονται επίσης για τον διαμελισμό και το θάνατο του Θεού Διονύσου το 238 μ.π.Χ (μετά προφήτη Χρήστο) περίπου στη Λιβύη της Αφρικής. Εκεί ο Διόνυσος χρησιμοποιούσε την προσφώνηση Βάκχος. Ο Θεός Απόλλων ως μάντης είχε προειδοποιήσει τον Διόνυσο να επιστρέψει στην Θράκη, αλλά εκείνος αμέλησε τη συμβουλή του αδερφού του. Ιερατείο της Αττικής δεχόνταν να τον θεραπεύσει και να ζήσει περισσότερο, αλλά ο Διόνυσος ένιωθε κουρασμένος καθώς είχε ζήσει πάνω από 1.240; έτη. Έτσι έμεινε με τις Μαινάδες στην Αφρική και μια μέρα μετά από εκστασιακό όργιο, πέθανε από το διαμελισμό τους και οι θνητοί έχασαν τον κύριο εκπρόσωπο των Ολύμπιων Θεών που ζούσε ανάμεσά τους και τους συμβούλευε.

εικονίδιο προηγούμενο,icon precedent,before.
εικονίδιο επόμενο,icon next one,after.