Θεά Εστία

Η Εστία είναι το πρωτότοκο παιδί του Κρόνου άρα η είναι και η μεγαλύτερη σε ηλικία από τους 12 Ολύμπιους Θεούς. Ήταν η αρχή για τον Κρόνο της απόφασής του να καταπίνει τα παιδιά του προκειμένου να μην επαληθευτεί το πεπρωμένο που η μοίρα του επιφύλασσε. Ήξερε πως όπως αυτός πήρε την εξουσία από τον πατέρα του τον Ουρανό, έτσι και θα την έχανε από κάποιο από τα παιδιά του. Έτσι με την γέννηση της Εστίας δεν δίστασε αν και δεν πίστευε πως θα χάσει την εξουσία του από γυναίκα, να την καταπιεί ούτως ώστε να σβήσει κάθε πιθανότητα.

Η Εστία αντιπροσωπεύει το σπίτι, την οικογένεια, την οικογενειακή θαλπωρή και ευτυχία. Με την απελευθέρωση της από το στομάχι του πατέρας της από τον Δία, έγινε μία από τους Ολύμπιους Θεούς και μάλιστα είναι η μοναδική που δεν φεύγει ποτέ από τον Όλυμπο, σε αντίθεση με τους άλλους Θεούς, καθώς φρόντιζε την ιερή φωτιά στον Όλυμπο. Αρχικά εντασσόταν στο Ελληνικό Πάνθεον, αλλά αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Διόνυσο. Οι βωμοί της περιελάμβαναν κάθε οικογενειακή εστία. Θεωρείτε πως σε αυτήν οφείλεται η επινόηση της τέχνης της κατασκευής του σπιτιού και τιμάται σε κάθε σπίτι, στο σημείο του σπιτιού γύρω από το οποίο συγκεντρώνεται η οικογένεια, στην εστία. Σταδιακά, εκτός από κέντρο του σπιτιού, έγινε κέντρο της γης και στη συνέχεια του σύμπαντος ολόκληρου. Η Εστία θεωρείται ως η δικαιότερη και η πραότερη των Ολυμπίων Θεών. Είναι φιλάνθρωπη και δεν παίρνει μέρος σε μάχες. Έχει κερδίσει το δικαίωμα να τιμάται σε κάθε ναό, στους ναούς δηλαδή κάθε Θεού υπάρχει μέρος στο οποίο τιμάται η εστία. Ακόμη, κάθε της βωμός θεωρείται κοινή εστία για όλους τους Έλληνες.

Μαζί με την Άρτεμη και την Αθηνά είναι ορκισμένες παρθένες και αν και ως Θεά αντιμετώπισε πάρα πολλές προκλήσεις ακόμη και αντάξιούς της Θεούς όπως ο Ποσειδώνας, αυτή έμεινε πιστή στις αξίες της και την εξολοκλήρου αφοσίωσης της σε αυτό που πρεσβεύει, στην οικογένεια και το σπίτι. Η μοναδική περίπτωση που έχει αναφερθεί για την Εστία στην οποία θα μπορούσε να χάσει αυτό που φύλαγε με όλο της το είναι, είναι η προσπάθεια βιασμού της από τον Πρίαπο ύστερα από μία γιορτή των Θεών μετά την οποία κοιμήθηκε. Την τελευταία στιγμή όμως σώθηκε ξυπνώντας από το γκάρισμα ενός γαϊδάρου.