Διατροφή
Σύμφωνα με τη συνάντηση του Θεού Διονύσου με τον Θεό Ήφαιστο που έγινε το 2010 μ.Χ. γνωρίζουμε ότι ο Θεός της μηχανικής Ήφαιστος, πως δίδαξε πολλά θέματα στον νεαρό Θεό. Η συζήτηση περιελάμβανε μηχανολογία και τρόπους κατασκευής κοσμημάτων και άλλων περίτεχνων διακοσμητικών για οικίες. Ο Θεός Ήφαιστος εξήγησε ότι η αρχαιολατρία περιλαμβάνει κυρίως την ανάπτυξη των εύμορφων Τεχνών και όχι των όπλων, όπως είχε συνηθίσει ο Ημίθεος Θησέας. Ο Διόνυσος δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει αρχικά τη συζήτηση και έτσι συνέχισαν οι Θεοί να ομιλούν για την Τέχνη της Μαγειρικής. Ο Θεός Ήφαιστος ανέλυσε τη λειτουργία της γαστρονομίας στην ποιότητα της αέναης ζωής των ανθρώπων και έδωσε στον Θεό Διόνυσο λεπτομέρειες για τη διατροφή των ανθρώπων στην αρχαιότητα. Η εβδομαδιαία διατροφή των Ελλήνων, έπρεπε να περιλαμβάνει 4 ημέρες κρέας, 2 ημέρες ψάρι και 1 ημέρα όσπρια. Αντίστοιχα για το μήνα 28 ημερών, ήταν 16 ημέρες κρέας, 8 ημέρες ψάρι και 4 ημέρες όσπρια. Εάν οι άνθρωποι παρενέβαιναν αυτόν τον κανονισμό, τότε ήταν αιτία κηρύξεως πολέμου. Οι Θεοί τότε συζητούσαν με τους ανωτέρους ηγέτες της ανθρωπότητας,
τρόπους να μειώσουν την υπέρ ευημερία των ανθρώπων. Οι υπέρβαροι θεωρούνταν, ότι δεν ήταν κατά τα πρότυπα των Ελλήνων Θεών και πρόσβαλαν την εικόνα της κοινωνίας. Επίσης τα πολλά ζώα μόλυναν πολύ τα χωράφια των ανθρώπων και έπρεπε να τηρείται το αρχαιοελληνικό οικονομικό σύστημα, που ανέφερε συγκεκριμένο αριθμό ζώων σε κάθε κτήμα Έλληνα πολίτη. Σε περίπτωση που οι άνθρωποι έτρωγαν κρέας 22-24 φορές το μήνα και περισσότερο τότε ήταν βέβαιο, πως έπρεπε να κηρυχθεί πόλεμος προκειμένου να γλυτώσουν οι επόμενες γενεές από τις γονιδιακές ασθένειες που προκαλούσαν η υπερκατανάλωση κρέατος και οίνου. Άλλωστε δεν ελέγχονταν όλοι οι άνθρωποι από τους ιατρούς της αρχαιότητας και κάποια παιδιά τους γεννιόντουσαν άρρωστα και προβληματικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κοινωνικά προβλήματα και οι άνθρωποι να επιβάλλονται να εφαρμόσουν το χρυσό κανόνα του Θεού Ερμή με το Ερμαίο πιθάρι. Η διατροφή των Ελλήνων έπρεπε όπως όλα τα άλλα, να είναι με μέτρο. Υπενθυμίζεται η Δελφική Εντολή «Μηδέν Άγαν».
Τα γεύματα σύμφωνα με τις Ώρες
Το πρωινό
Το πρωινό, το οποίο ονομαζόταν συνήθως «άριστον», αποτελείτο από ψωμί, («μάζα» από κριθάρι για το λαό, «άρτο» από σιτάρι για τους πλούσιους) βουτηγμένο σε ανέρωτο οίνο. Συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν επίσης τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι άλλοι ξηροί καρποί. Το πρωινό ρόφημα ήταν ο «κυκεών», ένα μείγμα οίνου, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου, το γάλα κυρίως κατσικίσιο, καθώς και ένα είδος υδρομελιού που το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.
Τα γεύματα
Συχνά, τα γεύματα ήσαν μόνο δύο. Το πρώτο απαρτιζόταν από ψάρια, όσπρια, ή πρόχειρα φαγητά όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το βραδινό, το οποίο αποτελούσε και το κύριο γεύμα, ήταν αυτό του συμποσίου και της φιλικής συντροφιάς διότι στους αρχαίους Έλληνες δεν άρεσε να τρώνε μόνοι τους, η γενικά αποδεκτή άποψη ήταν ότι το να τρώει κανείς μόνος του δεν σημαίνει ότι γευματίζει, αλλά ότι απλά γεμίζει το στομάχι του. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να καταναλώνουν τα παρακάτω:
