Αιακός

Ο Αιακός ήταν γενάρχης των Ελλήνων Αρίστων της Ολυμπιάδας και του Αλέξανδρου.

Κάθε έθνος έχει την αριστοκρατική γραμμή αίματός του. Το ελληνικό έθνος έλκει την αριστοκρατική γραμμή αίματος να ξεκινά από τον ΑΙΑΚΟ. Ο Αιακός ήταν υιός του Δια και της κόρης το Ασωπού Αίγινας. Θεωρείτο ο δικαιότερος των ανθρώπων για αυτό και είναι ένας από τους τρείς κριτές του Άδη, μαζί με τον Ραδάμανθυ και τον Μίνωα.

Ο Αιακός ήταν βασιλεύς της νήσου Χελώνης ή Αίγινας όμως επειδή ήταν υιός του Δία προξένησε την αντιπάθεια της Ήρας, που σε συνεργασία με τον Απόλλωνα, ετεροθαλή αδερφό του Αιακού, έστειλε φίδια και σκορπιούς στην Αίγινα τα οποία εξόντωσαν κάθε είδος ζωής. Ο Αιακός απέμεινε μόνος να κλαίει και να χτυπιέται φωνάζοντας τον Δια τον πατέρα του, όμως ο Δίας δεν τον άκουγε και ο Αιακός αναγκάστηκε να πάει στην Δωδώνη, το αγαπημένο μέρος του Δία όπου βρισκόταν και το αρχαιότερο ελληνικό μαντείο, αρχαιότερο από αυτό των Δελφών.

Εκεί έκατσε στην ρίζα της Ιεράς Δρυός και κλαίγοντας παρακαλούσε τον πατέρα του να εμφανιστεί όπερ και εγένετο. Ο Δίας για να τον παρηγορήσει μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια της ρίζας της Ιεράς Δρυός (Μυρμηδόνες) σε ανθρώπους και επειδή τα μυρμήγκια αυτά ήταν και πολεμιστές, δημιουργήθηκε η φυλή των Μυρμιδόνων. Αυτούς πήρε ο Αιακός και γύρισε στην Αίγινα.

Ο Αιακός ήταν σύζυγος της Ενδηΐδας (κόρης του Χείρωνα ή του Σκίρωνα). Με την Ενδηίδα έκαναν τον Πηλέα και τον Τελαμώνα. Ενώ, από τη δεύτερη γυναίκα του, την Νηρηίδα Ψαμάθη απέκτησε τον Φώκο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φώκος ήταν καλύτερος από τον αδελφό του Τελαμώνα σε όλα τα αθλήματα και όταν ο Τελαμώνας σκότωσε κατά λάθος τον Φώκο, στην εξάσκησή του στην δισκοβολία, οι κάτοικοι της Αίγινας νόμιζαν ότι το έκανε από φθόνο. Ο Τελαμώνας είπε με ειλικρίνεια τι πραγματικά έγινε αλλά οι συμπολίτες του δεν τον πίστεψαν. Ο πατέρας του, που τον αγαπούσε πάρα πολύ, εξόρισε και τους δύο γιους του από την Αίγινα προς κατευνασμό των δύσπιστων πολιτών της. Έτσι ο Πηλέας κατέφυγε στη Φθία μαζί με πολλούς από τους Μυρμιδόνες και ίδρυσε το κράτος των Μυρμιδόνων, ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα, όπου και έγινε βασιλέας.

Γιός του Πηλέα ήταν ο Αχιλλέας, ενώ γιός του Τελαμώνα ο Αίας ο Τελαμώνιος το κάστρο των Αχαιών. Ο Απόλλων, επειδή συνωμότησε με τον Ποσειδώνα για να ανατρέψει τον Δία, εξορίστηκε στην Τροία και ανέλαβε την υποχρέωση να χτίσει τα τείχη της. Έτσι τα τείχη της ήταν άπαρτα αφού είχαν φτιαχτεί από Θεό και η πόλη απόρθητη. Ο μόνος που θα μπορούσε να το ανατρέψει αυτό ήταν κάποιος τον οποίο ο Απόλλων θα είχε αδικήσει διότι ακόμα και οι Θεοί υπάκουαν τον νόμο της ανταπόδοσης και της Νέμεσης.

Αυτός που ο Απόλλων είχε αδικήσει ήταν ένας, ο Αιακός. Έτσι μόνον ένας στρατός με τον Αιακό ή κάποιον απόγονό του, θα μπορούσε να εκπορθήσει τα τείχη της Τροίας, για αυτό και όλη αυτή η αναγκαιότητα με τον στρατό των Αχαιών να είναι και ο Αχιλλέας ή ο Αίας ο Τελαμώνιος. Όταν και οι δύο σκοτώθηκαν, ο Οδυσσεύς αναγκάστηκε να αναζητήσει στην Σκύρο τον γιό του Αχιλλέα τον Νεοπτόλεμο, ο οποίος και μπήκε πρώτος στον Δούρειο Ίππο και έτσι έπεσε η Τροία.

Ο Νεοπτόλεμος με την σειρά του, κατά την επιστροφή χάρη σε χρησμό που πήρε, έφτασε στο μέρος από όπου ξεκίνησαν οι Μυρμιδόνες: την Ήπειρο. Οι γηγενείς Χάονες, αυτόν και τον στρατό του, τους ονόμασαν Μολοσσούς, παράγωγο της προστακτικής της λέξεως βλώσκω που θα πει έρχομαι ΜΟΛΩΝ= ΕΛΑ, ΑΥΤΟΜΟΛΟΣ αυτός που ήρθε με την θέλησή του.

Δηλαδή Μολοσσοί ήταν αυτοί που ήλθαν στην Ήπειρο από αλλού. Ο Νεοπτόλεμος είχε μαζί του ως γυναίκα και την Ανδρομάχη του Έκτορος, για αυτό στα χωριά γύρω από την Δωδώνη, αλλά και βορειότερα, εκεί που βρισκόταν η πόλη των Μολοσσών, ΠΑΣΣΑΡΩΝ, το ποιο συχνό γυναικείο όνομα είναι Ανδρομάχη ,ή Ερμιόνη, αφού Ερμιόνη ήταν η κόρη της.

Απόγονος του Αιακού λοιπόν ήταν η Ολυμπιάδα η οποία και ήταν μέλος του ιερατείου της Δωδώνης το οποίο επαναλαμβάνουμε ότι ήταν σημαντικότερο των Δελφών και σκληροπυρηνικά ελληνικό. Οι απόγονοι του Αιακού ήταν οι Αιακίδες και οι Αιακίδες ήταν παραδοσιακά εχθροί με το μαντείο και το ιερατείο των Δελφών αφού είχαν προηγούμενα με τον Απόλλωνα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Αλέξανδρος περνώντας από τους Δελφούς ζήτησε χρησμό και η Πυθία αρνήθηκε τότε την άρπαξε από τα μαλλιά και την έσυρε στον τρίποδα. Η ιστορία είναι από αυτές που οι αρχαιολόγοι είτε δεν γνωρίζουν, είτε δεν συνδυάζουν τα γεγονότα, είτε γνωρίζουν και δεν θέλουν να την πουν.

Να τονιστεί ότι το μαντείο των Δελφών είχε ιδιαίτερα φιλοπερσική στάση, εν αντιθέσει με το της Δωδώνης, το οποίο όμως λόγω του δυσπροσέγγιστου της θέσης του, κρατούσε και μια χαμηλών τόνων θέση. Τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα.

Να τονιστεί ότι οι επικεφαλής των αρίστων στην Αθήνα ήταν όλοι Αιακίδες, ο Μιλτιάδης, ο Κίμων και ο Φωκίων, ήταν όλοι εκ καταγωγής Μυρμιδόνες, από το αρχαιότερο αριστοκρατικό γένος των Ελλήνων.