Ωκεανίδες

Στην Ελληνική ιστορία οι Ωκεανίδες αποτελούν θαλάσσιες Θεότητες και γενικά εναλίες Νύμφες, με μορφή νέου ανθρώπου κατά το άνω ήμισυ και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία πτερύγια. Καλούνταν επίσης και Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδες καθώς και Ωγενίδες.

Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες, την Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και η Πέρση ή Περσηίς, η οποία ήταν η σύζυγος του Ηλίου και εξ αυτού μητέρα του Αιήτη και της Κίρκης. Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και η Λευκίππη. Μια άλλη ομάδα Ωκεανίδων είχαν περιγραφεί ως συνοδοί των Θεών του Ολύμπου. Οι πιο σημαντικές από αυτές ήταν οι εξήντα Ωκεανίς συντρόφισσες της Θεάς Αρτέμιδος, η Πειθώ η υπηρέτρια της Θεάς Αφροδίτης, και η Κλυμένη της Θεάς Ήρας. Στη Θεογονία του, ο Ησίοδος μνημονεύει τις Ωκεανίδες ως κόρες του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων Θεοτήτων, τέκνα των γονέων τους. Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων καθώς αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους. Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά το Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Οι Ωκεανίδες Νύμφες γνωρίζουμε ότι ζουν σήμερα στους Ωκεανούς και έχουν παρατηρηθεί από ναυτικούς. Επίσης τις έχουν αναφέρει οι Πράσινοι εξωγήινοι, ότι ζουν στο "Παλάτι του Θεού Ποσειδώνα" και τις εντοπίζουν με τα διαστημόπλοιά τους, όταν καταδύονται στη θάλασσα. Οι Ανδρομέδιοι Έλληνες της Σελήνης είχαν αναφέρει την ύπαρξή τους στο Θησέα το 1997 μ.Χ, αλλά εκείνος δίσταζε να τους πιστέψει τότε. Μας έχει γίνει επίσης γνωστό ότι οι Ωκεανίδες καταδύονται σε μεγαλύτερα βάθη την περίοδο της πανσελήνου, διότι φοβούνται τη Θεά Σελήνη και την επιρροή της. Αυτό σημαίνει ότι οι Ανδρομέδιοι θα μπορούσαν να τους κάνουν κακό αν τους διατάξει η διαστημική βάση του πλανήτη με όνομα Σελήνη.