Έννοια Πατρίδα
Πατρίδα: ετυμολογία (πατήρ+οίδα). Ο τόπος που είδε κάποιος τον πατέρα του για πρώτη φορά, η χώρα των πατέρων, ο τόπος γέννησης, η γενέτειρα, το σημείο όπου ο πατέρας του παιδιού θυσίασε ως φυσιολάτρης, τελετουργικά ελαφρώς την παλάμη του γιού του, τον όρκισε πατριώτη, αφήνοντας να στάξουν λίγες σταγόνες αίματός του στο χώμα προκειμένου η ΙΧΩΡ του να καθορίσει την πατρώα γη του. Στη μικροβιολογία και ανθρώπινη γενετική είναι συγκεκριμένη σειρά βιταμίνωσης στο γενετικό υλικό που καθορίζει πόσες μονάδες είναι πατριώτης κάποιος. Συναντάται κυρίως στους άνδρες ως συναίσθημα. Υπάρχει ψυχική, πνευματική και σωματική βαθμίδα πατριώτη. (μτφ.) η κοιτίδα, ο τόπος όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκε κάτι: μητέρα και πατρίδα όλων των διαλέκτων είναι η Ελληνική Κοσμική Διάλεκτος που είναι η διάλεκτος των Έλλην Θεών.
Απόψεις θνητών για την πατρίδα τους:
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δε γνώριζαν τίποτα πιο αγαπητό και πιο ιερό από την πατρίδα. Έλεγαν ότι χρωστούν τα πάντα σ’ αυτή. Ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο για το οποίο να αξίζει κανείς να πάρει εκδίκηση, εκτός από την πατρίδα και τον πατέρα.
Ότι δεν πρέπει κανείς να έχει άλλους φίλους εκτός από τους φίλους της πατρίδας.
Ότι, απ’ όλους τους οιωνούς, ο καλύτερος είναι να μάχεται κανείς γι αυτήν.
Ότι είναι ωραίο, ότι είναι γλυκό να πεθάνει κανείς για να την υπερασπιστεί.
Ότι οι ουρανοί δεν αποκαλύπτονται παρά μόνο σε σ’ αυτούς που την έχουν υπηρετήσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μιλούσαν οι δικαστές, οι πολεμιστές και ο λαός.
H πατρίδα, έλεγαν, είναι μια γη που όλοι όσοι την κατοικούν ενδιαφέρονται για την διατήρησή της, που κανείς δεν θέλει να την εγκαταλείψει, γιατί κανείς δεν εγκαταλείπει την ευτυχία του, και όπου οι ξένοι αποζητούν ένα άσυλο.
Είναι μια τροφός που προσφέρει το γάλα της με τόση ευχαρίστηση, όση νιώθουν αυτοί που το δέχονται.
Είναι αυτή για την οποία αξίζει να πεθαίνεις για να ξαναζήσεις και να την αγαπήσεις.
Ακολουθεί ένα εκτεταμένο επιχείρημα που έχει σκοπό να αποδείξει ότι δεν πρέπει να αποδίδουμε σημασία στη γνώμη των πολλών, αλλά μόνο στη γνώμη του επαΐοντος και της ίδιας της αλήθειας.
«ὅτι μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι»
Από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι το πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των Θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση. (Πηγή: Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης στον Κριτία του Πλάτωνος)
