Έννοια Χριστιανισμός
Χριστιανισμός: Είναι Ελληνικό κίνημα που εξελίχθηκε σε θρήσκευμα και είναι αφιερωμένο στον Θεό Χριστό Διόνυσο τον γιο του Θεού Δία, και είναι υπέρ του Θεού Υδροχόου του γνωστού Ζωδίου. Χριστιανός σημαίνει Βαπτισμένος και ελαιομένος με μύρο σε Ιερά Ευλογημένα Ύδατα. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βαπτίζουν τα παιδιά τους πάνω από τα μοσχομυρωδάτα τα νερά, εκεί όπου τελούνταν οι θυσίες υπέρ των Ελλήνων Θεών και ειδικά των Ολύμπιων. Σήμερα υπάρχει παραχάραξη της ιστορίας και παρουσιάζεται ως θρήσκευμα που στηρίζεται στη ζωή και στη διδασκαλία του Iησού Xριστού του γιού της Δηιδάμειας της ερωμένης του ημίθεου Αχιλλέα που έζησε το 1.200 π.Χ. Ο Ιησούς είχε πει τη φράση όταν τον επισκέφθηκαν οι Έλληνες αδελφοί του: «Μόνον η Ελλάς γεννά αληθινούς ανθρώπους, διότι αυτή είναι εξ ουρανού εμφύτευμα, αποδεδειγμένον θείον βλάστημα. Αυτή γεννά τον λογισμόν, την νόησιν, το σκέπτεσθαι, ώστε δημιουργεί την Επιστήμη, την Γνώσι στην Ανθρωπότητα». Οι φράσεις αυτές φέρονται ως αποκοπείσες εκ του Ευαγγελίου (υπάρχουν όμως σε αντίγραφο του Ευσεβίου Καισαρείας, σωζόμενο στο Βατικανό της Ρώμης, του 3ου μ.Χ αιώνος ). Ακολουθούν μετά από την γνωστή φράσι του Ιησού: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του Ανθρώπου». (Πηγή: Ιερά Έλευσις, η Αληθινή Ιστορία, συγγραφέας Αναστασίου Δ. Στάμου, Εκδόσεις Κάδμος, σελ: 222-223).
Η Καθολική εκκλησία έχει υποχρεώσει την Ελλάδα τον 20ο αιώνα μ.Χ μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, να επιβληθεί ως Θεός των Ελλήνων ο Ιησούς. Οι γηγενείς Έλληνες λάτρευαν εώς τότε τον προφήτη Χρήστο για Θεό τους, οι Έλληνες ομογενείς και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης τον Χριστό ως γιο Θεού και οι Έλληνες της Καισάρειας τον Χριστό Διόνυσο που του είχαν αφιερώσει και εορταστικά τραγούδια. Πραγματικός Θεάνθρωπος ήταν ο Διόνυσος που θεοποιήθηκε και αντικατέστησε την δωδέκατη Ολύμπια Θεά Εστία στο Ελληνικό Πάνθεον.
Από συνάντηση των Θεών Διονύσου και Ερμή την Ολυμπιάδα (698,3) γνωρίζουμε ότι ο Θεός Άδης, Θεός των Ψυχών των Νεκρών στον Κάτω Κόσμο πως είχε ενημέρωση στην αρχαιότητα από τις ψυχές των νεκρών ότι εκτός από τους Θεούς των Ελλήνων με κεφαλή τους Ολύμπιους πως υπήρχε και ένας "Άγνωστος ΘΕΟΣ" που έδινε μονοεδρική εξουσία στον Κόσμο που αποτελείται από επτά Παράλληλα Σύμπαντα. Ο Θεός ήταν ένας και πολλοί αυτοί που έφεραν τον τίτλο Του όπως οι χιλιάδες Έλληνες Θεοί της Ελληνικής Μυθολογίας. Υπενθυμίζεται εδώ ότι οι νεκροί έχουν ψυχές χωρίς συνείδηση και δεν μπορούν να πουν ψέματα καθώς έχουν απαλλαχθεί από το φθαρτό σώμα τους που είναι η υλική διάσταση της προσωπικότητάς τους. Τότε ο Θεός Πλούτων που σήμαινε "Πλούσιος σε χαρίσματα" καθώς είχε όλες τις "Τεχνολογίες
των Θεών" και ήταν εμπειρότερος από τις ψυχές των νεκρών αποφάσισε να φέρει σε ισορροπία τους ζώντες με τους νεκρούς καθώς είχαν ξεχάσει τη μεταθανάτια ζωή τους οι θνητοί, αφού ο Διόνυσος(Βάκχος) είχε πεθάνει από τις Νύμφες Μαινάδες. Έτσι ο Άδης ανέβηκε στην επιφάνεια της Γαίας στην περιοχή της Μεσοποταμίας περίπου το 300 μ.π.Χ (μετά τον προφήτη Χρήστο) και ενημέρωσε τους πιστούς της περιοχής ότι ο ΘΕΟΣ ήταν μόνο ένας και θα έπρεπε να τον αγαπούν παράλληλα με τους Ολύμπιους Θεούς. Έτσι Θεοί δεν ήταν μόνο οι Ολύμπιοι, αλλά και οι προγόνοι τους καθώς και ο Θεός Άδης που δεν τον τιμούσαν πια οι θνητοί. Οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας που εντυπωσιάστηκαν από τα λόγια του Θεού Άδη του ζήτησαν να αποδείξει ότι ήταν Θεός. Τότε ο Άδης που είναι πνεύμα με την μορφή ηλεκτρισμού και μπορεί να αλλάζει σε πολλές μορφές άλλαξε σε μαύρο ταύρο, μαύρο κοράκι και σε άλλα ζώα που μπορούσαν να μιλήσουν Ελληνικά. Οι Μεσοποτάμιοι θνητοί τότε σάστισαν και πίστεψαν ότι ήταν ο Θεός Άδης και είπαν πως θα στείλουν απεσταλμένο στη Δύση για να μεταδώσουν το μήνυμα του Θεού. Το μήνυμα έφτασε αργότερα από αστρολόγους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που δεν έγινε όμως πιστό καθώς οι Ρωμαίοι δεν μιλούσαν πια καλά Ελληνικά, αλλά ήταν Λατίνοι και στην Ανατολική άκρη της Αυτοκρατορίας τους δεν πιστεύαν επίσης σε κάποιο Θεό Άδη. Ακόμη οι Μεσοποτάμιοι αστρολόγοι ήταν φτωχοί συγκριτικά με τους Ρωμαίους και τα λόγια τους παραφυσικά ότι κάποιος μπορούσε να μεταλλαχθεί ως πνεύμα και να γίνει ταύρος, κοράκι κλπ. για να τους εντυπωσιάσει. Τέλος τους φάνηκε υπερβολικό κάποιος να ανοίγει πύλη μεταφοράς και να χάνεται στα έγκατα της γης με το άρμα του.
Υπάρχει και δεύτερη εκδοχή της ιστορίας-μύθου της Μεσοποταμίας ότι αυτός που έλεγε αυτά πως ήταν ο ίδιος ο ΘΕΟΣ ο μονογενής που ήταν προστάτης των ψυχών των νεκρών. Η φράση του λαού στη Μεσοποταμία ήταν ότι "Όλα είναι των Ελλήνων Θεών, οι Ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης, η Μεσοποταμία η ίδια, η Τιτάνας Ασία και πολλά άλλα. Οι ψυχές των νεκρών όμως που πάνε στη μεταθάνατο ζωή; Η απάντηση ήταν "Στον ΘΕΟ" όπου είναι χώρος έξω από τον Κόσμο και η προσωρινή φύλαξή τους ήταν στο παλάτι των ψυχών στον Άδη. Γι'αυτό για το σημερινό Ιράκ έχουν γίνει τόσοι πολέμοι, διότι είχε πολλές πύλες των Ταρτάρων που έβγαιναν οι Κρόνιοι, αρχαία μεγαλουργήματα και τεχνολογίες των αρχαίων για τις ψυχές και μαγείες των νεκρών. Έχουν βρεθεί άλλωστε από τον Νεκρομάντη Διόνυσο την Ολυμπιάδα(697,2) μεταφερμένοι σαρκοφάγοι στο Βερολίνο της Γερμανίας που περιείχαν Ελληνικές επιγραφές, όπως το γράμμα ΈΨΙΛΟΝ, ενώ οι ψυχές των νεκρών ήταν σε υγροποιημένη μορφή μέσα σε γυάλινες στάμνες. Για το τελευταίο υπάρχει και βίντεο που δεν έχει δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα.
Οι Χριστιανικές Εκκλησίες όπως η Ορθοδοξία, ο Καθολικισμός και ο Προτεσταντισμός διακηρύσσουν στις μέρες μας ότι η βασική διαφορά Χριστιανισμού και Δωδεκαθεϊσμού(Παγανισμού στα λατινικά) είναι ότι ο Θεός είναι Ένας, ενώ οι φυσιολάτρες Έλληνες πιστοί των Ολύμπιων Θεών υποστηρίζουν ότι είναι πολλοί. Ο Θεός Άδης προκάλεσε αυτή τη σύγχυση στις θείες απόψεις, διότι αφενός δεν τον τιμούσαν ως πρώην Ολύμπιο Θεό στη θέση του Θεού Ηφαίστου και αφετέρου διότι ήταν η αλήθεια, ότι δηλαδή ΘΕΟΣ ήταν μόνο Ένας και οι υπόλοιποι Έλληνες Θεοί έφεραν τον τίτλο Του σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των νεκρών.
