Ημέρα Σελήνης

Η δεύτερη ημέρα της εβδομάδος είναι αφιερωμένη στη αδελφή του Θεού Ήλιου, τη Θεά Σελήνη την κόρη του Θεού Υπερίων και της Θεάς Θείας. Ως δεύτερη ημέρα της εβδομάδος είναι ημέρα μαγική, όπου οι Έλληνες εξασκούσαν μαγείες και ξόρκιζαν το κακό. Η Θεά Σελήνη είχε ημερολόγιο σε πολλούς λαούς της Μεσοποταμίας που ονομαζόταν Σεληνιακό. Πιστεύοταν ότι ήταν η καλύτερη ημέρα για επικοινωνία με τους Έλληνες Ανδρομέδιους της Σελήνης που είχαν ως αποικία τους, την περιοχή του Ισραήλ. Ισραήλ σήμαινε «Ιερός Ελ» και ιερή τους πρωτεύουσα ήταν η «Ιερά Σελήνη» που μετονομάστηκε σε Ιερουσαλήμ από τα Κρόνια Γένη, που είχαν καταλάβει την περιοχή των Ελλήνων. Αυτή την ημέρα οι Έλληνες θυσίαζαν και έκαναν προσφορές στη Σελήνη και τα παιδιά της, όπως την Πανδείαν (Παν+θεία) και τις πενήντα κόρες τις που απέκτησε με τον Ενδυμίωνα. Γινόντουσαν επίσης δεήσεις υπέρ της Αρτέμιδος και της Εκάτης που σχετίζονταν άμεσα με τη Θεά Σελήνη. Άλλωστε ο πλανήτης Σελήνη που περιφέρεται γύρω από τη Γαία, θεωρείται και δίδυμος πλανήτης της Γαίας, γι’αυτό και οι άνθρωποι της Γαίας ήθελαν να τα έχουν καλά με τους ανθρώπους της Σελήνης για να μην έχουν πολέμους μαζί τους. Την ημέρα αυτή οι άνθρωποι έτρωγαν κρέας και συνομιλούσαν για τα πάθη τους. Η Σελήνη προσφωνούνταν επίσης «Μήνη» από την ιδιότητά της, να φέρει τη μανία των ανθρώπων στο προσκήνιο, προκειμένου οι άνθρωποι να μην την κρύβουν και να δημιουργούν μένος εναντίον των άλλων. Ουσιαστικά ήταν η ημέρα των αποκαλύψεων, όπου οι άνθρωποι έλεγαν τους πόθους τους. Ένας από τους βασικότερους εκείνης της εποχής, ήταν να ταξιδέψουν στη Σελήνη και να μάθουν περισσότερα για την αστρονομική τους καταγωγή. Οι χριστιανοί μετονόμασαν την ημέρα Σελήνης σε «Δευτέρα», «Ημέρα μετά τις αγορές» και «Κεφαλή της εβδομάδας».